Miraç, ism-i alet ve bazen ism-i mekân yapan mif'âl vezninde Arapça bir kelimedir. "Yukarı çıkma aracı" veya "yukarı çıkılacak yer" anlamlarına gelen bu kelime ıstılah manasıyla "göğe çıkma, yükselme"dir. Hz. Muhammet'in bir mucize olarak göğe yükselmesidir. Miraç-name ise Hz. Muhammet'in miraç mucizesini ayrıntılı olarak anlatan eserlerdir. Siyer ve mevlit yönüyle oldukça zengin olan Türk edebiyatında Hz. Muhammet'in hayatı anlatılırken miraç mucizesine sıkça yer verilmiştir. Ahmedî'nin "Cemşid u Hurşîd" ve "İskender-nâme" mesnevilerinin mevlit bölümlerinde miraciyeler bulunmaktadır. Ahmedî'nin müstakil bir "Miraç-nâme"si ise 1989'da Yaşar AKDOĞAN tarafından ilim dünyasına tanıtılmıştır. Ahmedî'nin bu eseri Türk edebiyatının ilk miraç-namesidir. Süleymaniye Kütüphanesi Şazeli Tekkesi 110 no.lu Türkçe yazmada, İskender-name'nin 16b-28b varakları arasında bulunan ve 808 Rebiyülahirin'in evvelinde (1405-1406, 26 Eylül Cumartesi) yazılan 497 beyitlik "Mir'ac-nâme" şimdiye kadar bu tek nüshayla bilinmektedir. Bu makalede, Ahmedî'nin Mir'ac-nâme adlı eserinin başka bir nüshası tanıtılmıştır. Bu nüsha, Süleymaniye nüshasından beyit sırası ve sayısı bakımından farklılıklar gösterdiği gibi, bazı kelime ve ifade farklılıkları da taşımaktadır. Bu çalışmada Ahmedî'nin miraç-namesinin iki nüshası mukayese edilmiş ve bulunan yeni nüsha ses ve şekil bilgisi yönüyle incelenmiştir.

Şimdiye kadar eski Anadolu Türkçesi metinleri üzerinde pek çok araştırma yapılmıştır. Bu çalışmaların büyük bir kısmı Ahmedi'nin ölümü (1413) ve çalışmamıza konu teşkil eden eserlerinin telif tarihinden önce kaleme alınmış metinleri konu edinirler.

Eski edebiyatımızda en çok işlenen konulardan birisi de mevliddir. Mevlid yazan şairler ve eserleri üzerine, günümüze değin yapılan çalışmalardan, birçok şairin bu konuyu işlediğini görüyoruz. Ancak, gerek bu çalışmalarda, gerek eski kaynaklarda Ahmedî'nin mevlid yazdığını gösteren bir bilgi yoktur. Ahmedî'nin mevlid adını taşıyan ayrı bir kitabı bulunduğu da bilinmemektedir. Bizim üzerinde duracağımız metin, şairin İskender-nâme'sindedir.