Dil, milletlerin geleceğini şekillendiren en önemli kültürel değerdir. Bu nedenledevletler tarafından bir planlama ve çalışma alanı olarak görülür. Bireyin sosyalleşmesive devlet-vatandaş ilgisinin kurulması, verilecek dil eğitimi ile sağlanır.Devletin dil eğitimi ve öğretimi konusundaki politikalarının başında okuma ve yazmaöğretimi gelmektedir. Okuma ve yazma öğretimi politikalarının iki yönü vardır: niceliğiartırmak, niteliği belirlemek. Okuma ve yazmanın niteliğini belirleyen faktörlerinen önemlisi yöntemdir. İlk okuma ve yazma öğretiminde yeni uygulanmaya başlanan"ses temelli cümle yöntemi", cumhuriyetten günümüze hiç denenmemiştir. Öğretmengörüşlerine göre bu yöntemle Türkçe ilk okuma ve yazma öğretilebilir; ancak yöntemindil öğretimini aksatan yönleri bulunmaktadır.

Türklerle ilgili Almanya'da yapılan ilk çalışma, Alman tarihçisi ve dilcisi Johannes Leunclavius'un 1588 yılında Frankfurt'ta yayımlanan Annales Sultanorum Othmanıdarum a Turcis sua lingua scripti adlı eseridir. İlk Alman Türkolog olarak kabul edebileceğimiz Hieronymus Megiser de 1612'de Leipzig'de Institutionum linguae turcıcae, libri adlı eserini yayımlamıştır. Bu eser Avrupa'da yayımlanan ilk Türkçe gramerdir. Daha sonra XIX. yüzyılın ortalarında doğu bilimi ile ilgili çalışmalar artmış, XX. yüzyılın başlarında ise bu çalışmalar, yoğun ve sistemli bir şekilde gelişmiştir.

Renk bildiren kelimelerin yazılı ilk örneklerine kültür kelimeleri bakımından oldukça zengin olan Köktürk işaretli metinlerimizde rastlanmaktadır. Metinde bu konu üzerinde durulmuştur.

Türk lehçelerinde konuşan göçmenlerin Ortaçağ devrinde Avrasyanın enginliklerinde kurdukları devletlerin oluşmasıyla ilgili en enteresan kültür gelişmelerinden biri, bu halkların yazılı anıtları ile yazıtları sayılabilir…