Bu çalışmada Rusça ve Türkçe zaman paradigmaları karşılaştırılmakta veiki dilin zaman paradigmalarının getirdiği semantik farktan kaynaklanan çevirizorluklarına dikkat edilmektedir. Çalışmada Türkçe ve Rusçanın zamanlarınınyapısal ve semantik özelliklerine vurgu yapılmakta ve iki dil arasındaortaya çıkan semantik farkı anlatabilecek ve Rus öğrencilerin çeviri hatalarınıönleyebilecek Türkçe ve Rusça örnekler verilip bu örneklerin analiz edilmesinedayalı bazı sonuçlar tespit edilmektedir.

Türkçede ismin çekimi ile ilgili bir konu olan durum konusu her yönüyle ele alınmamıştır.Türkçenin kaç durumu vardır, sorusuna bütün araştırmacıların paylaştığıtek bir yanıt verilemediği gibi, Türkçenin durum belirleme sistemleri ile ilgili ölçütlerde ortaya konulmuş değildir. Oysa genel olarak isimle fiilin ilişkisi demek olan durumcümle için vazgeçilmezdir. Ayrıca durum, fiiller, fiilimsiler, fiilden isim yapma ekleriyletüremiş olan isimler hatta bazen fiil biçimiyle çağrışım bağı kopmayan isimler için deson derece önemlidir. Soyut hâlde oldukları için fiillerin gereksinim duyduğu ve böyleliklebir dereceye kadar somutluk ve "gerçeklik" kazandıkları bu durumlar, son yıllardatamlayıcı terimiyle kavramlaştırılmıştır. Fiil-tamlayıcı, fiilimsi-tamlayıcı ve isimtamlayıcıilişkilerini tespit etmek özellikle söz dizimi çalışmaları için bir gerekliliktir.

Türkiye Türkçesi gramerlerindeki sorunların önemli bir bölümü, terimlerin işlevselolmayışından kaynaklanmaktadır. Terimleri "ıslah etme" düşüncesi, Tanzimat dönemindeortaya atılmış fakat fazla ilgi çekmeyen bir konu olarak kalmıştır.Bu konu "Istılahların Türkçeleştirilmesi" adıyla, Genç Kalemler tarafından II.Meşrutiyet döneminde tekrar gündeme getirilmiştir. Terimler konusu, bu sefer de"Türkçeyi sadeleştirme" tartışmalarının gölgesinde kalmış ve önemli bir gelişmesağlanamamıştır.Cumhuriyet dönemine gelindiğinde konunun bir eğitim-öğretim sorunu olarak elealındığını görüyoruz. Harf İnkılâbı'ndan sonra, ilk müfredat programı 1929'da yapılmıştır.Bu programın uygulamaya konmasının ardından eğitim-öğretim terimlerininde bir an önce Türkçeleştirilmesi gerektiği görüşü ağırlık kazanmıştır. Türk DiliTetkik Cemiyeti'nin kurulmasından sonra terimlerin Türkçeleştirilmesi çalışmaları,komisyonlar tarafından yürütülmüş ve çoğu Arapça olmak üzere Türkçeye yabancıdillerden girmiş pek çok terime Türkçe karşılıklar bulunmuştur.Ancak üretilen terimlerin önemli bir kısmı benimsenmediği için terminolojide birliksağlanamamıştır. Bu durum, hem araştırma inceleme hem de eğitim öğretim çalışmalarınıolumsuz yönde etkilemektedir.