Bu Aşağıda künyesi verilen Ferec ba'd eş-şidde "Freud nach Leid" adlı iki ciltlik eser, Prof. Dr. György Hazai ve Prof. Dr. Andreas Tietze'nin ortaklaşa çalışmaları ileortaya konmuş bir Eski Anadolu Türkçesi metnidir. Bu eser birbirinden bağımsız 42 hikâyeyi içine alan bir koleksiyon niteliğindedir. Eserin yazar veya mütercimi bellideğildir. Muhtemelen XIV. yüzyıl ortalarında Farsçadan tercüme edilmiştir. Elde XV.ve daha sonraki yüzyıllara ait kopyaları vardır. En eski güvenilir bir nüshası Budapeşte Akademi Kitaplığındadır.Yazarlar bu nüshayı esas alarak ve İstanbul H (Hamidiye) ve L (Lâleli) nüshalarıile de karşılaştırarak transkripsiyonlu metin cildini (1. cilt) hazırlamışlardır. 2. cilt de yazma fotokopilerine ayrılmıştır.Eserin Almanca Ön Söz'ünde G. Hazai Giriş bölümünde de A. Tietze tarafından FBŞ hakkında araştırma sonuçlarına dayanan kapsamlı bilgi verilmiştir.Bu yayın Eski Anadolu Türkçesinin dil yapısını ortaya koyan değerli bir çalışmanın ürünüdür. Tarafımdan tanıtma ve değerlendirmesi yapılmıştır.

Eski Anadolu Türkçesi, Batı Türkçesinin yabancı unsurlar bakımından en temiz devridir denilebilir. Bu noktadan hareketle Eski Anadolu Türkçesi devrinde çağdaşlarına göre daha sade bir dil ile kaleme alınmış Süheyl ü Nev-bahâr adlı eserin söz varlığı bu çalışmanın konusu olarak belirlenmiştir.

Bu çalışmada anlam değişmesi türlerinden biri olan eksiltme tolu ile Eski Anadolu Türkçesi döneminde anlam alanları genişleyen kelimeler incelenmiştir. Eksiltmenin anlam bilimi ve anlam değişmeleri içindeki yeri araştırılmış ve bu anlam olayı en yaygın anlam değişmesi türlerinden biri olan anlam genişlemesinin bir alt dalı olarak düşünülmüştür. Eksiltme hem anlam bilimini çerçevesi içinde teorik olarak ele alınmış, hem de hu dönemde eksiltmeyle anlam alanı genişleyen kelimeler tek tek eserle taranarak tespit edilmeye çalışılmıştır.

Oğuzlar, VI-XIII. yüzyıllar arasında Orta Asya'da kurulmuş bütün Türk devletleri içinde etnik varlığını ve ağırlığını duyurmuş bir Türk kavmidir. Ancak, bağımsız bir devletleri olmadığı içinn Oğuzcaya dayalı bir yazı dili de yoktu. Oğuzca ilk kez bağımsız bir yazı dili durumuna ancak XIII-XV. yüzyıllar arasında Eski Anadolu Türkçesinin kuruluşu ile geçebilmiştir. Bu nedenle Eski Anadolu Türkçesinin Türk dili tarihinde önemli bir yeri vardır. Eldeki makalede, Oğuzcanın VI-XIII. yüzyıllar arasındaki durumu ile, Eski Anadolu Türkçesinin kuruluşundan sonraki gelişmelerin ortaya koyduğu sonuçlar Türk dili tarihi açısından değerlendirilmiştir.

Eski Anadolu Türkçesindeki bu yuvarlaklaşma hadisesinin çoğunlukla eklerde gerçekleştiği görülmektedir. Hatta ekler haricinde yuvarlaklaşmaya pek nadir olarak rastlandığı da söylenebilir. Aslında Eski Anadolu Türkçesinde yaygın bir yuvarlaklaşma hadisesi olduğu eskiden beri bilinmektedir.

Eski Anadolu Türkçesi döneminde yapılmış Kur'an'ın Türkçeye tercümeleri hakkında A. Topaloğlu'nun; XV. Yüzyıl Başlarında Yapılmış Kur'an Tercümesi adlı kapsamlı çalışmasında geniş bilgi verilmektedir. Buna göre; ilk Kur'an tercümeleri başlıca iki kısma ayrılır: Tefsirli tercümeler, satır-arası tercümeler.

İfadeden yola çıkılmış, ifadece yer yer benzerlikleri bulunan edatlar, bağlaçlar ve zarf-fiilerden benzerliği olanlar bir araya gelsinler diye, ifadelere göre sınıflandırarak bir başlık altında; ifadece apayrı bir durum gösteren ünlemler ise, onlardan sonra ayrı bir başlık altında ele alınmıştır. Çalışmanın sonunda söz dizimi ile ilgili birkaç teklifte bulunulmuştur.

Hududu, olmak fiilinin bazı mana ve fonskiyonları tarafından tayin edilen bu yazı, ol- fiilinin cevheri fiil olarak kullanılması konusunu irdeler.