Âşık Şevki Halıcı Kars ili Çıldır ilçesindendir. 1930 doğumlu olan Halıcı hem halk hikâyesi anlatmakta, hem de şiir söyleyebilmektedir. O, bize Tahir ile Zühre, Cihan ile Abdullah ve Emrah ile Selvi gibi on beş tane halk hikâyesi anlatmıştır. Zaman içerisinde yayımlanacak olan bu hikâyelerin icrası sırasında sazla söylediği makamlı türküler onun hikâyeciliğine ayrı bir zenginlik katmaktadır. Yaşadığı bölgedeki ozanlar tarafından çalınıp söylenen yetmiş civarındaki bu makamlann icrası ayrı bir beceri istemektedir. Bunlar arasında yer alan divaniler, tecnisler ve güzellemeler çokça icra edilen parçalar arasında yer almaktadır. Sanatçı bunları hem ayrı olarak çalmakta hem de hikâyelerin içerisine yerleştirmektedir. Hikâyelerin içerisine yerleştirilen bu türküler aynca işlevsel bir görev de yapmaktadır. Hikâye kahramanının sevinçli, duygusal, hüzünlü ve üzüntülü olduğu zamanlarda ayrı ayrı makamlar icra edilmektedir. Böylece hem hikâye zenginleştirilmekte hem de dinleyenler etkilenmektedir. Bu makalede Âşık Şevki Halıcı'nın çalıp söylediği yetmişten fazla makamdaki türkülerin sözleri verilmiş, ondan alınan bilgiler doğrultusunda küçük değerlendirmeler yapılmıştır. Video kasette saklanmış olan bu müzik parçalarından dört tanesinin ayrıca notaları da örnek olsun diye buraya eklenmiştir.

Kültürün bir kuşaktan diğerine iletilmesinde en önemli sosyal ortam olan aile, dinî, millî ve hukukî değerleri ile toplumun çekirdeğini oluşturmaktadır. Toplumun göstergesi, sigortası olan aile, aynı zamanda toplumun yapısını, karakterini belirlemede önemli bir fonksiyona sahiptir.