Maya dokuma tezgâhlarının Anadolu ve Türk dünyasındaki benzerlikleri tekniği, kullanımı ile üretimin bezerlikleri ele alınacaktır. Bunlar arasında 'pedallı tezgâh','dastar', 'çözgü yüzlü dokuma', 'cicim', 'sumak', 'iliksiz kilim', 'kanaviçe' ve 'sarma' tekniği adı verilen usuller karşılılaştırılacaktır. Maya ip eğirme aletleri ile Türk dünyasında kullanılan aletler mukayese edilecek, benzerlikler gösterilecektir. Maya kilim ve halıları ile diğer dokuma teknikleri ile ortaya konulan ürünlerdeki motifler ile Türk motifleri mukayese edilerek benzerlikler sunulacaktır. Kültür taşıyıcı öğelerden en önemlisi olan sosyal hayatta iç içe bulunduğumuz, hayatın içinde kullandığımız halı, kilim ve diğer dokuma ürünleri ile içlerinde kullanılan motiflerin bezerliği bir tesadüf eseri midir yoksa bu kültürün sahiplerince mi öğretilmiştir, bu kültürün asıl sahipleri kimdir gibi sorulara cevap aranmaya çalışılacaktır.

Runik yazının ideogram ve piktogram dönemleri ile damga dönemini Kuzeyde İdil, Güney'de Mezopotaya, Doğu'da Hazar Denizi, Batı'da Kara Deniz ve Doğu Anadolu coğrafyasında geçirdiğini, Doğuya ve Batıya göçler sebebiyle damga döneminden itibaren yarı hece dönemi aşamasında Doğu'da Orta Asya ve Güney Sibirya'ya, Batı'da ise Bulgaristan, Romanya, Macaristan, İtalya, Slovakya ve Avrupanın kuzeyi olan İsveç, Norveç ve Danimarka'ya kadar yayıldığını söyleyebiliriz.

Bu yazıyı, Kumuk ve Balkar Lehçeleri Sözlüğü adlı kitabın yayımlandığı 1990 yılında kaleme aldım. Yazımı çeviri yoluyla eseri yayına hazırlayan Prof. Dr. Kemal Aytaç ile sözlüğün kontrol ve düzeltmelerini yapan Prof. Dr. Osman Nedim Tuna'ya da yazımı gösterdim. Sayın O.N.Tuna üzerimde emeği olan saygı duyduğum hocamdır.