Türkçede kendine özgü bir yapı olarak karşımıza çıkan tanım cümlesi, üzerindeçalışılmamış bir konudur. Arapçanın kuralları esas alınarak yazılan eski dil bilgisikitaplarında bu cümle türü, "cümle-i ismiyye" başlığı altında ele alınmıştır. 1940'lıyıllarda Türkçenin yapısı esas alınarak yazılan yeni dil bilgisi kitaplarında ise bucümle türüne yer verilmediğini görüyoruz. Günümüzde bu konu, dil bilgisi kitaplarındadeğil, kompozisyon kitaplarında incelenmektedir. Bazı yazarlar "tanım cümlesi"ni"tanımlama" başlığı altında bir anlatım biçimi olarak, bazı yazarlar da fikir yazılarındadüşünceyi geliştirme yöntemi olarak değerlendirmektedirler.Bizim değerlendirmemize göre tanım cümlesi dil bilgisinin inceleme konusudur,dil bilgisi kitaplarında cümle türleri arasında gösterilmeli ve incelenmelidir

Türkiye Türkçesi gramerlerindeki sorunların önemli bir bölümü, terimlerin işlevselolmayışından kaynaklanmaktadır. Terimleri "ıslah etme" düşüncesi, Tanzimat dönemindeortaya atılmış fakat fazla ilgi çekmeyen bir konu olarak kalmıştır.Bu konu "Istılahların Türkçeleştirilmesi" adıyla, Genç Kalemler tarafından II.Meşrutiyet döneminde tekrar gündeme getirilmiştir. Terimler konusu, bu sefer de"Türkçeyi sadeleştirme" tartışmalarının gölgesinde kalmış ve önemli bir gelişmesağlanamamıştır.Cumhuriyet dönemine gelindiğinde konunun bir eğitim-öğretim sorunu olarak elealındığını görüyoruz. Harf İnkılâbı'ndan sonra, ilk müfredat programı 1929'da yapılmıştır.Bu programın uygulamaya konmasının ardından eğitim-öğretim terimlerininde bir an önce Türkçeleştirilmesi gerektiği görüşü ağırlık kazanmıştır. Türk DiliTetkik Cemiyeti'nin kurulmasından sonra terimlerin Türkçeleştirilmesi çalışmaları,komisyonlar tarafından yürütülmüş ve çoğu Arapça olmak üzere Türkçeye yabancıdillerden girmiş pek çok terime Türkçe karşılıklar bulunmuştur.Ancak üretilen terimlerin önemli bir kısmı benimsenmediği için terminolojide birliksağlanamamıştır. Bu durum, hem araştırma inceleme hem de eğitim öğretim çalışmalarınıolumsuz yönde etkilemektedir.