Üyesi bulunduğumuz Güney - Doğu Avrupa Araştırmaları Kurumunun 22 - 27 Mart 1976 tarihleri arasında Hamburg'da düzenlediği Komite toplantısına Başkanımız Ord. Prof. Enver Ziya Karal ve Prof. Dr. Bekir Sıtkı Baykal katıldılar. Bu toplantıya yurdumuzdan UNESCO Türkiye Milli Komitesi Başkanı Prof. Bedrettin Tuncel de çağrılmıştı. Sayın Prof. Karal'ın bize verdiği rapora göre toplantı Hamburg dolaylarındaki bir Araştırma Enstitüsünde yapılmıştır. Toplantıya 12 ülkeden çağrılan 58 kişiden 42'si katılmıştır.

UNESCO'nun maddi yardımı ile 1 - 7 Kasım 1976 tarihleri arasında Bükreş'te toplanan Güney - Doğu Avrupa Araştırmaları Kurumu'nun Yeniçağda Balkanlar Komisyonu Kollokyumuna Türk Tarih Kurumu Başkanı, aynı zamanda bu komisyonun da başkanı olan Ord. Prof. Enver Ziya Karal, üyelerimizden Ord. Prof. Ömer Lütfi Barkan, Prof. Dr. Afet İnan, Muhabir üyelerimizden ve Dışişleri Bakanlığı daire başkan yardımcılarından Bilal Şimşir ile birlikte Ankara 'üniversitesi Hukuk Fakültesi doçentlerinden Halil Cin, Dil ve Tarih - Coğrafya Fakültesi Türk İnkılâp Tarihi Enstitüsü asistanlarından Dr. Seçil Akgün katılmışlardı r. Sayın Karal'ı n bize verdiği rapora göre, Komisyonun toplantıları 2 Kasım Salı günü saat 9,3o'da Akademi Kulübü salonunda Prof. Karal'ın başkanlığında, onun bir açış konuşması ile başlamıştır. Toplantıda hazır bulunan Romanya Akademisi Başkanı ilk sözü alarak komisyon çalışmalarının Güney - Doğu Avrupa ülkeleri için taşıdığı önem üzerinde durarak komisyonu övmüştür.

Kurumumuz üyelerinden Prof. Dr. Semavi Eyice dört kişilik bir ekiple birlikte ve Kurumdan aldığı yardımla 2-21 Eylül 1976 tarihleri arasında Silifke dolaylarında arkeolojik ve tarihsel bir gezi yapmıştır. Eyice'nin Türk Tarih Kurumuna verdiği rapora göre, Silifke kalesinde yapılan incelemelerden sonra Yenibahçe deresinin batı tarafındaki tepelerde bulunan eski yerleşme yerlerinden Sinekkale, Aşağı Dünya Obruğu, yanındaki ören ile bir Bizans yapısı olan Işıkkale görülmüştür. Sinekkale, hakkında hiçbir şey bilinmeyen Anadolu Bizans kervansaray mimarisinin bir örneği olabileceği gibi, feodal bir mesken olması olanağı da vardır. Işıkkale ise kilisesi, nekropolü, taş döşeli ana caddesi ve evleri ile tam bir yerleşme yeridir.

Amerikan Tarih Kurumu'nun Kadın Tarihçileri Komitesi, kadınlar tarihi ve meslekteki kadın tarihçilerin durumu ile ilgilenen yabancı bilim adamlarını araştırmaktadır. Komite Amerikan kadın tarihçilerinin ilgilendikleri konuları ve coğrafi yerlerini belirten bir kılavuz yayınlamıştır. Ayrıca, kadınlar tarihi ve kadın tarihçilerin durumu ile ilgilenen Amerikan tarihçilerinin ulusal ve bölgesel guruplarının listesi de bunun içindedir. Burada her kuruluşun başkanının adı ve adresi de belirtilmiştir. Kadınlar tarihi ve sorunları ile ilgilenen yabancılar bu konuya ait bilgiyi Washington'da Amerikan Tarih Kurumunun merkez bürosundan elde edebilirler.

Mustafa Kemal'in çağrısı üzerine, Türkiye'nin işgal altında olmayan bölgelerinden ivedilikle seçilen milletvekilleri ve İtilâf devletlerinin İstanbul'u resmen işgal etmeleri üzerine Anadolu'ya geçen bazı Osmanlı mebuslarından oluşan Büyük Millet Meclisi, 23 Nisan 1920'de Ankara'da ilk oturumunu yapıyor; üyeleri arasından en yaşlı olan Şerif Bey'i geçici başkan seçiyordu. Oturumu açan Şerif Bey, Padişahlıkla Halifeliğin, Başkentle yönetimin özgürlükten yoksun bırakıldıklarını; Türk ulusunun, İtilâf devletlerinin zorla kabul ettirmek istedikleri "yabancı köleliğine" karşı çıkarak uluslar ilkesi (self-determinasyon) ve tam bağımsızlık yolunda direnmek azminde olduğunu açıklıyordu. Bu açıklamanın ardından daimi başkan seçimine geçiliyor; bu göreve Mustafa Kemal seçiliyordu. Ertesi günkü oturumda söz alan BMM Başkanı Mustafa Kemal, yurttaki olağanüstü durumdan ötürü bir yönetim kurulmasının gerekli olduğunu ve Türk ulusunun kaderine ancak bu ulusu temsil eden BMM'nin yön verebileceğini; esasen BMM'nin yurtta en üstün kuruluş olduğunu açıklıyordu.

The Ottoman okka is a little known and often misidentified object. In this paper I would like to bring to general attention the historical significance and artistic beauty of these weights. Public negligence of these okkas, and of Ottoman metalwork in general, has caused a tragic loss to Turkey's artistic heritage. Very few okkas remain today; the vast majority have been sold by weight to be melted down and remade into new items of copper and brass. If I can prevent a further loss of these lovely pieces, then my research work will have served its purpose. The Ottomans inherited their weights system from the Seljuks of Rum. The Seljuk forerunners, called dirhems (after the officiol currency of Iconium), were weights in copper or bronze which have surfaced in Konya, Kayseri and other Seljuk commercial centers in Eastern Anatolia. They were cast, circular and with a hole in the center. Their decorative motifs, predominantly bifurcated and trilobed leaves in floral arabesques, were very clear and distinguished compared to contemporary metalwork in Mesopotamia and Persia

İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra, Türk - Amerikan ilişkileri bir patlama halinde geliştiği ve 15-20 yıl sonra da ciddi sarsıntılara uğradığı için, bu alanda Türkiye'de duygusallıktan uzak, bilimsel araştırma ve incelemeler henüz yapılamamıştır. Biz bu yazımızla, yeni Türkiye'nin Amerika B. D. ile ilişkilerinin bir kronolojisini, iki hükümetin birbiri nezdinde gönderdiği diplomatik temsilcilerinin bir listesini verirken ve bu ilişkiler üzerinde yapılacak incelemelere yararlı başlıca kaynakları gösterirken, sadece ana çizgiler biçiminde de olsa, onun son 60 yıllık gelişmesinin seyrini ve özelliklerini, kişisel kimi düşüncelerimizle birlikte, açıklamağa çalışacağız.

1972 kazı mevsiminde Acemhöyük'ün kuzeybatı eteğinde 20-21 / J-L plankaresindeki B ocağında bir kurşun figürin grubu bulunmuştur. Evvelki kazı mevsimlerinde de Acemhöyük'de bu tip eserler ele geçirilmiş ve son bulunan bu örnekle de sayıları dördü bulmuştur. Kurşun figürin grubu, B ocağının I. tabakasında, tam olarak mimari vermeyen bir yapıda, taban üzerinde açığa çıkarılmıştır. Yüksekliği 6,5, genişliği 3,7 ve kalınlığı 0,3 cm. olan figürin grubu, giyimli bir tanrı ve tanrıçadan meydana gelmiştir. Eser, okside olmuş ve bozulmuştur. Sağdaki tanrı, enine yivlerle süslü, bir çift boynuzlu, yukarı doğru daralan sivri bir külah giymiştir. Boynuzların şekli diğer boynuzlu taçlardaki gibi değildir. Boynuzlar başlığın ortasından çıkmakta, tacın kenarından yukarı doğru kıvrılmaktadır. İri badem gözlü, kemerli büyük burunlu, küçük ağızlı, dolgun yanaklı, geniş çenelidir. Yüzü çevreleyen ve çenenin altından göğse kadar inen uzun sakalı dört köşelidir. Saçaklı kısa bir etek giymiştir. Etek ortadan önde kavuşmuştur. Beli diğer örneklerde olduğu gibi kemerli olabilir. Üst kısmının giyili olup olmadığı belli değildir. Kollar dirsekten bükülmüş olup eller göğüs hizasına getirilmiştir. Sağ elinde, sağ omuzuna dayalı ucu kıvrık, orak biçimli bir silah tutmaktadır. Dizler belirgindir. Bacaklar açıktır. Ayaklar dökümden dolayı düzensizleşmiş bir yüzeye basmaktadır.

Türk Tarih Kurumu, Ankara Üniversitesi ve Eski Eserler ve Müzeler Genel Müdürlüğü adına 1962 yılından beri yürütülmekte olan Acemhöyük kazılarında 1965 yılına kadar elde edilen sonuçlar yayınlanmıştır. O zamandan beri çalışmalar şehrin anıtsal yapılarının açığa çıkarılması planına göre yürütülmüştür. Ayrıca, aşağı şehirde ve höyüğün diğer kısımlarında da kazılara devam edilmiştir. Araştırmalarımız, Acemhöyük'ün Anadolu arkeolojisindeki yerini ve önemini büyük ölçüde aydınlatmıştır. Höyüğün hakim noktalarına inşa edilmiş olan saraylar, höyükte ve aşağı şehirde rastlanan özel evler ve bu yapılarda bulunan maden, fildişi, pişmiş toprak eserler ve zengin bir koleksiyon meydana getiren silindir ve damga mühür baskılı bullalar, taş vazolar bir arada yayınlanacaktır. Bu yazımızda bu zengin malzemeden iki örnek sunacağız: Fildişi bir kutu ve taştan bir kurşun figürin kalıbı.